Rzucili mnie w inny świat,
Nie wierząc, że poradzę sobie.
Nie dawali mi najmniejszych szans
na obranie dobrej drogi.

Gdy znalazłem się za jedną z bram
Mój wzrok spętał głuchy wiatr
i nakazał łzom wypełnić noc.

Próbowałem jeszcze chwilę stać,
Nie chcąc poddać się,
Lecz! ogarnął mnie przedziwny stan -
Umysłem zawładnął.

Wtedy właśnie przyszedł ktoś,
Podał mi swą ciepłą dłoń
i powstrzymał rozpaczliwy płacz.

Siedząc pośród kilku niemych ścian,
otwierając się na swoje wnętrze,
Na wierzch z głębi wschodzi żal
i zagarnia wszelkie szczęście.