W małym palcu klawiaturę mam,         Dm B Dm
Chociaż nie lubiłem ćwiczyć gam.      Dm B Gm6 (A7)
Ale po co męczyć gamę                 Gm Gm6
Gdy się gra akompaniament             Gm7 Gm6
Tak, jak ja – co kto zażyczy – gram.  Gm G#0 A

Po lokalach dla pijanych dam          Dm B Dm
Grałem – trzeźwy nie bywając sam,     Dm B Gm6 (A7)
By slowfoxem lub fokstrotem           Gm
Uprzyjemnić im robotę                 G#0
Gdy ostatnia z męskich pęka tam.      A7 B7 A7 (B7 A7)

Poza reflektorów okiem                Dm Gm
Do publiki lepszym bokiem             C Dm
Za skromną opłatą                     Gm Am7 Dm
Rządzę z cienia nastrojami,           B Dm
Harmoniami, gwiazdorami               B Dm
Ja – akompaniator.                    F C Gm Dm (B Gm6 A7)

Potem był w kierunku sztuki krok:
Klub studencki, jazz, ballada, rock.
Wychodzili młodzi gniewni
A ja wzbogacałem śpiewnik
O akordów niesłyszanych szok.         Gm G#0 A (Amsus4 A)

Politycznie klawisz brzmiał i śpiew:  Dm A Dm
Słowo – słowem, rytm rozgrzewał krew.
W pryszczach i nieogoleni
Czuli się wtajemniczeni
Wyzywając los w tonacji „ef”.         A7 B7 A7 (F Em Amsus4 A)

Poza chytrym cenzur okiem             Dm Gm (C Dm)
Przez aluzje brnąc głębokie           Dm Gm (C Dm)
Walę w Ruskich akord.                 C Am7 Dm (Am7 Dm)
Rządzę z cienia symbolami,            B Dm (Gm Dm)
Cytatami, ideami                      B Dm (Gm Dm)
Ja – akompaniator.                    F C G Dm (B Gm6 A7)

I na strajkach grałem też – a jak!
Chociaż pianin w kraju było brak.
„Żeby Polska” albo „Mury”             Gm Dm
Grzmiały z mojej klawiatury           Gm7 A B
Choć nie było to komunie w smak.      Gm6 E7 A

Potem za mną chodził jakiś fiut
Słuchał, zagadywał, bzdury plótł,
Bo mu poleciła władza
Udowodnić i wykazać
Polityczny wydźwięk moich nut.

Poza blaskiem akademii,
Bez orderów i bez premii
Z finansową stratą
Rządzę z cienia wciąż – hymnami,
Narodami i związkami
Ja – akompaniator.                    F C Gm Dm (A/Cis Cm6 Bm7 Am7 A)

Nastał stan wojenny – trzeba jeść.
Nie zna granic kunsztu mego treść.
Zatem nad norweskim fiordem
Kładę akord za akordem
Chociaż nie wiem o czym mówi pieśń.

Lecz korona daje względny luz
Sukces w Oslo odniósł: Røde Bus.
W koncertowe ruszam tury,
Demoluję klawiatury,
Życie mi się zmienia w niezły blues.  A7 B7 A7

Poza mową mą ojczystą,
Niedaleko i nie blisko
Za walutę za to –
Rządzę z cienia Norwegami,
Góralami i Drwalami
Ja – akompaniator.

Upływ lat przerzedził nieco włos,
Dłuższy pasek mam i niższy głos.
Tak to z akompaniatorem –
Za wszechstronność i pokorę
Blaskiem czoło mi nagrodził los.

Więcej już nie będę cedził słów.
Jutro do klawiszy siąść mam znów.
Dodam, że wyczuwam dumę
Kiedy wyjdę przed instrument
By mnie mógł rozpoznać ten i ów.      A7 B7 B7

Za nic rozgłos mam i sławę            Em Am
Ale lubię sceny skrawek               D Em
Gdzie fortepian stoi.                 Am Bm7 Em
Na nic mych kolegów jęki              C Em
Gdy nie słucha mojej ręki –           C Em (G D A)
Albo gdy nie stroi!                   Em (C Em C Em C Em)