Shantymanie, dalej graj!
Gdy robota, z nami trwaj!
Bierz gitarę, gdy wołają nas do lin!
Kiedy wiatr osmaga twarz,
pod nogami pokład masz,
pracujemy, gdy podajesz pieśni rytm.

Gdy robota ostro wre, wtedy szarpiesz struny swe
i pomagasz, bo przy pracy trzeba grać,
jednym głosem wszyscy "raz", by popłynąć w słońca blask,
zgodnym chórem śpiewa z tobą morska brać.

Shantymanie, dalej graj...

Zaciągałeś się nie raz, każdy kliper, szkuner znasz,
po herbatę nieraz gnałeś aż do Chin,
a że czasem grosza brak, został z ciebie stary wrak,
pływasz dalej, nic nie robiąc sobie z drwin.

Shantymanie, dalej graj...

Kapitanów miałeś stu (każdy diabeł bez zdań dwu)
i bosmanów ciężką rękę dobrze znasz,
choć na obiad często śledź, zamiast złota zwykła miedź,
śpiewasz ciągle i na morze zawsze gnasz.

Shantymanie, dalej graj...

Ciężka praca ci nie w smak, pewnie z tobą coś nie tak,
dzisiaj młodzi wciąż czekają na twój śpiew...
Shantymanem zowią cię, bo grasz dla nich całe dnie,
będziesz śpiewał, bo robota zawsze jest.

Shantymanie, dalej graj...