sł. Artur Bolon, muz. Artur Bolon

Herbata w kubku
i masło na chlebie, ja i mój dom czekamy na Ciebie.
Anioł co wolne dzisiaj ma w Niebie i kwiaty w wazonie i ptaki na drzewie.
Parasol skąpany w porannej ulewie. Pantofle pod łóżkiem
i lustro i grzebień.
I obraz co wisi jak długo sam nie wie i drzwi uchylone tak
w nagłej potrzebie.
My wszyscy oddani w czekania w niewolę
czekamy aż przyjdziesz usiądziesz przy stole,

Wypijesz herbatę
i zjesz kromkę chleba, uściskasz Anioła co przybył tu z Nieba.
Popatrzysz na kwiaty, popatrzysz na ptaki,
parasol rozłożysz bo on mokry taki.
Aż w końcu zobaczysz jakiegoś człowieka
co siedzi i milczy, co siedzi i czeka.
On czeka tak długo, on czeka od wieków,
aż przyjdziesz i powiesz:
?Kochany człowieku. Już przyszłam już jestem i słowo ci daję,
od dzisiaj na zawsze tu z tobą zostaję?.

[utwór zamieszczony na płycie Muzyko!]