Dziś bujania sie nie boję
Myślę nawet sobie że
To pora by , pora by
Polubić je

Przed bujaniem się nie wzbraniam
Nie jest mi z nim wcale źle
I nawet nie, nie chce by
Skończyło się

Chyba w marcu gdzieś nad ranem
Zabujałam się to fakt
I do dziś,po dziś dzień
Już tak mam

Zabujałam się nad życie
Tak na amen po grób tak
I miło mi, miły nam
Jest ten stan

Chyba w marcu gdzieś nad ranem
Rozgoniłam ciężkie sny
Miałam dość I one dość
Miały mnie

Duszę zimą przysypaną
Odkurzyłam po to by
Pełny blask, pełny błysk
Zwrócić jej

Zabujałam się tak pięknie
W tych najbliższych co to wiem
Że do dziś ,razem wciąż
Trzymają się

Zabujałam się I tęsknię
Bez pamięci wiedząc że
To mój Bóg, wlaśnie Bóg
Nie buja mnie…