Bolesław II Mieszkowiec po śmierci ojca swego, Mieszka II Lamberta, został koronowany na króla Polski podczas uroczystości w Gnieźnie. Obawiał się o swoją pozycję w państwie, które stawało się coraz bardziej zależne od Niemiec, dzięki Rychezie, żonie Lamberta i matce Mieszkowca. Kobieta owa jeszcze za panowania Mieszka II została wygnana z kraju, uciekając wraz z insygniami królewskimi. Dzięki naciskom duchownych i możnych powróciła, coraz usilniej wprowadzając wiarę chrześcijańską, brutalnie i krwawo tłumiąc wszelkie przejawy buntu. Kraj osłabiony po licznych wojnach, rozdarty wewnętrznie, nękany głodem i chorobami stał na skraju upadku. Dlatego też Bolesław II wygnał matkę, która uciekła ponownie zabierając koronę królewską.

Kraj we krwi
Ojców ziemie
Zdobi już szubienic las
Zamiast dziadów gajów świętych
Krzyży czarnych stoi rząd

Komu życie, komu śmierć
Jaki bóg dziś rządzi tu
Jakie prawo, jaki sąd
Kraj toczy się na dno
Bożków bij!
W piekle gnij!
Gaje tnij!
Boga czcij!
Albo gardło daj!

Osłabiony biedny lud
Pogardzany przez przybyszów
Którzy w szatach z krzyżem
Mówią obco o miłości
Zamiast której niosą śmierć