I oto nadeszła pora
Czernienia traw zżętych.
Pozostał za nami
Kosmos jesienny.
Przyszło nam u drogowskazu
Z napisem "donikąd" stanąć,
A w nas słowa jak ptaki zmoknięte,
A w nas myśli strachliwe jak zając.

I oto czas nadchodzi
Wyjaśnień niezbędnych.
Stoimy obok, chociaż
Na wyciągnięcie ręki.
I żeby choć chwila niewielka,
By spokój znowu znaleźć,
Lecz w nas słowa jak ptaki zmoknięte,
Lecz w nas myśli strachliwe jak zając.

I oto, popatrzmy tylko -
Stoimy na rozdrożu,
Z którego każde odejść
Osobną drogą może.
I każde z nas obce pośród
Stron świata wybierając,
Bo w nas słowa jak ptaki zmoknięte,
Bo w nas myśli strachliwe jak zając.

A tyle drogi przed nami,
Tyle światów przed nami,
A tyle pieśni,
Jeszcze tyle pieśni przed nami.