Kiedy miałem 9 lat rodzice wzięli rozwód,
bo mama wiedziała że nałóg jest jak nowotwór.
Wiesz, żyje w środku ciągle drążąc w Tobie otwór,
przez który prędzej czy później wychodzi potwór.
W przypadku gdy Ojcu ciężko wyrwać się z ciągu
i mimo, że się gubi, twierdzi, że jest na odwrót.
Czasem by odnaleźć sens wracamy do początku,
rozpoczynając podróż do wnętrza Siebie, powrót.
Jedni widzą mnie w ogniu, a drudzy w wodzie.
Chwile, których nie pamiętamy na co dzień.
Ludzi z którymi dawno nie żyjemy w zgodzie.
Miejsca przez które przejechał amnezji buldożer,
więc wracam do esencji, bo bez jesteśmy niczym,
bo by zrozumieć skutki trzeba cofnąć się do przyczyn,
bo by zrozumieć krzyk najpierw trzeba się wyciszyć
i wsłuchać w szept, którego na co dzień nie słyszysz

Kiedy miałem 9 lat Ojciec nauczył mnie strzelać,
potem odszedł i mieszanka tego została mi w genach,
więc byłem cichym chłopcem zamkniętym w schemat
dorastania, gdy Ojca przy Tobie nie ma, wiesz
Mama Ci nie powie: "Synu idź i daj w mordę,
każdemu z tych co mają jakiś problem", więc
odwracałem głowę i szedłem w swoją stronę
powtarzając sobie, że w ten sposób mądrze robię.
Nie będę na innych leczył kompleksów jak oni,
bo tak naprawdę to swój strach zaciskali w dłoni, wiem
wmawiając sobie, że są twardzi jak skurwysyn, bo
po kilku strzałach mogą zostawić Cie z niczym, lecz
kilka lat później to przestaje się liczyć, bo
jesteśmy już daleko od piaskownicy ziom.
Dziś gdy ich widzę ledwo trzymają pion,
do teraz nie mogąc dojrzeć gdzie popełnili błąd.