Mróz tak siarczysty że palce zagina       Am Dm6
Lecz tam gdzie studnię pod lodowce wbito  Am Dm6
Ciałami zmarłych przetrawiona glina       Am Dm6
Cieczą zdrój jasny syci jadowitą          Am Dm6

Milczy szafarka i nad wiadrem czeka
Aż wiatr kolejnych tułaczy przygoni
Nie drgnie pod czapką jakucką powieka
Gdy będą pili z jej wystygłych dłoni

Kto się tej wody chociaż raz napije       Am G
Tego oplotą jadowite żmije                Am G
Nie zazna serca normalnego bicia          Am G
Ni chwili myśli spokojnej za życia        Am G F E

Będzie w szaleństwie szarpał własne ciało
Rył pazurami pod lodową skałą
I póki życia każdą chwilę strawi
Żeby zatrute źródło bólu zdławić

Lecz są i tacy którym łyk napoju
Nad studnią jadu szepnie o spokoju
Ci na bezdrożnych północnych przestrzeniach
Zapomną domu swego i imienia

Im czas oszczędzi pośpiesznej siwizny
W zdumieniu będą własne macać blizny
W barłóg zawszony jak w weneckie łoże
Sny wniosą które nie czują odmrożeń

Ty który słuchasz jak się słucha baśni
Albo wyblakły odczytuje napis
Nie wierzysz uśmiech twoją twarz rozjaśnił
Bo tyś się dawno już z tej studni napił!