Po rudej ziemi grabarz żuk pomału          Dm6 Esus4 E Dm6 Esus4 E
Swą kulę ziemską ku jej losom toczy        Am Am7/G Am6/Fis (F7 E7)
Po rudych kudłach umęczone fauny           Dm6 Esus4 E Dm6 Esus4 E
Drapią się, chyłkiem ocierając oczy        Am Am7/G Am6/Fis (F7 E7)
Doniosły tutaj moje sztywne zwłoki         Dm6 Esus4 E Dm6 Esus4 E
Abym obejrzał to, com dawno wyśnił         Gm Gm7/F Gm6/E (D#7 D7)
Dwór opuszczony, deski w miejsce okien     Cm6 Dsus4 D Cm6 Dsus4 D
Ciszę tak wielką, że słychać ruch myśli    Gm Gm7/F Gm6/E (D#7 D7)

Tutaj był kiedyś Rzym mój, Grecja moja     Gm A Dm C
W świątyniach stodół mieszkał Bogów zagon  Gm A Dm C
Stojąc w obejściu w pozłocistych zbrojach  Gm A Dm B
Na moje walki patrzyli z powagą            F Dm B C F

Tutaj ukryłem srebrnostrunną lirę
Która się stała duszą tego dworu
Tutaj indykom czytając Szekspira
Drżałem o losy swego Elsynoru

W tumanach kurzu tańczyły rusałki
Nimfy w dziewannach uwodziły wzrokiem
A ja – Don Kichot wciąż niesyty walki
Świat ten mierzyłem małym groźnym krokiem

Potem mnie długo, długo tu nie było
I oto wracam z najdalszej podróży
Stamtąd, gdzie nic się z marzeń nie spełniło
Tu, gdzie najgorsze sprawdzają się wróżby

W martwych pejzażach skrzydłem ptak nie strzepnie
Zgwałconej nimfie grobem szara łąka
Wróżka mych losów milknie, głuchnie, ślepnie
Na fauny czeka wrzaskliwa nagonka
Ręka poprawia obsunięty całun
Zimne powieki nasuwa na oczy
Po rudej ziemi grabarz żuk pomału
Swą kulę ziemską ku jej losom toczy