Em F F F/g F/g Am/c Am/h Am
Em F F F/g F/g Am/c Am/h Am

Kto w twierdzy wyrósł po co mu ogrody     Em Am Am Am/h Am/c Am/d Am/c Am/h Am Am/h
Kto krew ma w oczach nie zniesie błękitu  Em Am Am Am/h Am/c Am/d Am/c Am/h Am Am/h
Sytość zabije nawykłych do głodu          F Em C Am Em
Myśl upodlona nie dźwignie zaszczytów     F Em C Am Em

Kto się ukrywał szczuty i tropiony
Nigdy nie będzie umiał stanąć prosto
Zawsze pod murem zawsze pochylony
Chyba że nagle uwierzy w swą boskość

Kto w życiu oparł się wszelkim pokusom    Em Bm
Tu po tygodniu jest ostoją grzechu        Em Bm
Dawniej jedyną uciśnioną duszą            C D Em
A teraz jednym z tysięcy uśmiechów        C D Em

Z ran zadawanych kto krzyczał w agonii
Na męki dając ciało by myśl pieścić
Nie widzi sensu w nauce harmonii
Ani nie umie śpiewać o tym pieśni

Kto świat opuścił w zastanej postaci
Ten nie zaśpiewa hymnu dziękczynienia
Choćby i przez to miał zbawienie stracić
Nie ma o nie ma zadośćuczynienia

Nie dla wiwatów człowiekowi dłonie
Nie dla nagrody przykazania boże
Bo każdy oddech w walce ma swój koniec
Walka o duszę końca mieć nie może