No cóż, wróżbici także się starzeją:     A E
Rtęciowe brody, płynnosrebrne oczy       Bm F#m E
Choć mają stawić czoła ciężkim dziejom   A E
Gdzie teraźniejszość kroczy i druzgocze  Bm F#m E

No cóż, wróżbitom starość taka sama
Jak tym, co nawet sobie nie wróżyli
Dziś przeżywamy pojutrzejszy dramat
Jutro świetliste tych co wczoraj byli...

Uwierzcie zgrzybiałym wróżbitom          Bm F#m E
Bo zawsze mieć będą rację...             Bm F#m E
Oni życie oddali                         D
Wyobrażeń orbitom                        A
Licząc tylko na - próżni - owację        Bm F#m E

Wróżbity umysł także zna granice
Uczucia jego nie obce miłości
A wróżyć musi: Wywracać na nice
Płaszcz czasu, co przecież utkany z podłości.

Ale wróżbicie - życie też pisane
Śmierć sławna, haniebna, lub ledwie - półgodna
Bo mylił się, mylił się, mylił się - z rana,
A prawda wieczorna spóźniona, bezpłodna

Uwierzcie wróżbitom zgrzybiałym
Bo rację będą mieć zawsze
Oni życie oddali
Aby dramat był - cały
A pointy, jak zwykle straszne