Dołącz do mnie, dołącz, moje dziecię i słuchaj, przekopuję się przez mój stary zdrętwiały cień.
Mój cień skórę zrzuca, zdzierałem znów strupy z ran moich.
Jestem głęboko, przekopując się przez me zestarzałe muskuły, szukając śladu.
I czołgałem się na moim brzuchu, rozumiejąc w końcu, czym mogłem być, tarzałem się w pomyłkach własnych i niepewnych ułudach.
Po kawałek mnie, który mną nie będzie lub po słowo-przewodnika.
Chcę poczuć jak zachodzą zmiany. Chcę wiedzieć w czym się dotąd chowałem w mym cieniu.
Zmiany przechodzą przez mój cień. Mój cień skórę zrzuca, zdzierałem znów strupy z ran moich.
Dołącz, moje dziecię, dołącz, moje dziecię, podczas gdy
mój cień zbliża się do mnie właśnie.
I czołgałem się na moim brzuchu, rozumiejąc w końcu, czym mogłem być, pogrążałem się w chaosie niepewnych złudzeń.
Chcę poczuć jak zmiana mnie pochłonie, poczuć, że na zewnątrz coś się odmieni, chcę poczuć metamorfozę własną i oddać z siebie to w czym trwałem.
W mym cieniu. Nadchodzi zmiana. Oto czas mój.
Wysłuchaj pamięci mych muskułów, porównaj z tym czego trzymałem się kurczowo, Czterdzieści Sześć i 2 są tuż przede mną. Wybrałem życie by rosnąć, brać i dawać, by ruszać się, uczyć i kochać, by płakać, zabijać i umierać, by być nienormalnym, by kłamać, nienawidzić, bać się , i by robić to co pozwala przejść przez wszystko.
Wybrałem by żyć, kłamać zabijać i dawać i by umierać, uczyć się, kochać i by robić to, co pozwala przebrnąć przez to.
Ujrzyj mój zmieniający się cień, rozciągający się na mnie i ponad mną, zmiękczający tą starą zbroję, mam nadzieję, że wciąż dane mi jest oczyścić drogę, poprzez przejście przez mój cień, wyjście już po drugiej stronie.
Krok w cień. Czterdzieści Sześć i 2 są tuż przede mną