To Ty
Zapach śniegu na parapecie
dotknięty zimnymi palcami szyby
To ty
wzrok który widzi inaczej
słowo w wielkich powodzi pamięci
To ty
Moje obumarłe członki
Wskrzeszone w starodawnej pieśni
To ty
przeciekasz przeze mnie
jak ciepłe krople deszczu
bez trudu przez malarza ręce
To ty
Między bogiem a prawdą
stawiasz ołtarz chłodny latem
ciepłym oddechem ogrzewany w zimie
To ty
Między bogiem a prawdą
stawiasz ołtarz chłodny latem
ciepłym oddechem
ogrzewany w zimie
To ty
Stare już dziecko bardzo smutnej matki
Za wcześnie by nad łez kołyską
To ty
w pustej obojętnej przestrzeni
drażnisz nić wiążącą serce
bez powodu bijące z nadzieją już bliską
To ty
I tylko ty
mógłbyś robić co chcesz
a jednak robisz tylko tyle
ile kochający człowiek
co nigdy nie był Bogiem
co nigdy nie był Bogiem
co nigdy nie był Bogiem
co nigdy nie był Bogiem