Muszę wracać do ludzi, którym nie pomagałem
i do tych, dla których może byłem podporą,
muszę wracać, by wierzyć, że świat jest tak mały,
że spotkam cię jeszcze niezbyt późną porą.

Idą święta w świętym trudzie, święty śnieg i
święty grudzień
idą święta, a za oknem powszednieje świat,
idą święta, proste sprawy, kawa dawno wyschła
z ławy,
tylko nam przybywa ciągle nowych świętych dat.

Muszę wracać do ludzi, których nigdy udziałem
nie była krzywda moja, ani innych troski,
muszę wracać, by zbudzić tych po drodze
zaspanych,
tych dobrze odżywionych i tych, co pod mostem.

Idą święta...

Muszę wracać, to pewne - tak mi dni uciekały,
że dziwię się nieraz za kogo mnie biorą,
muszę wracać, bo wierzę, że świat jest tak mały,
że spotkam cię jeszcze niezbyt późną porą..