Wieczorem, późnym wieczorem         C G C
panny wychodzą nad wodę,            F C
nad rzeka pochylają twarze,         F C
coś do niej szepcą, o czymś marzą.  Dm G Dm G

Ref:
Rzeki to idące drogi,               C
a łodzie, wędrowcy tych dróg.       Dm
Dwa razy w tej samej wodzie         G
nie przejrzy sie człowiek ni duch.  F G C

Trawy się wodzie kłaniają
odbicia swe potrącając
i wiatrem miękko kołysane
w jego gadanie zasłuchane.

Noc pachnie miodem i miętą,
a wianki płyną stadami,
płyną od zmroku, aż do świtu,
płyną tak z nikąd, aż do nikąd.