HeEmj! stoi we WsiórzAmu dzwonniDca niywielkaG 
NCa czterych zwyczaGjnych modrAmzewiowych belkaD7ch.
HeGj!  na Anioł PańsCki jak trza zaDwsze dzwoni G 
CoEmby syćkie diobAmliki ze WCsiórza przegonić.D 


HGej! tyn dzwonC 
PrzDegoni ze WsióGrza i Cnajgorszo burzaD7. 
HGej! tyn dzwonC 
PrzegoDni i diobłaG samego sCtąd.          [D7-G]      [(]  D7   [)] 


Hej! tam dzwonnica do ludzi się śmieje
Kej jest piykno pogoda i kej słonko grzeje.
Ino wioter psotnik kecki letko dźwigo,
Panny się rumiyniom kejsik chopcy idom.

Lecz co z tym dzwonem stało się na Boga,
Dziewce rozpalone chciałoby się kochać.
Wioter psotnik spódnice wnet porwoł do chmur
I chłopoki wryte stanęli jak mur.

Nagle dzwon coś dziwnie niy chce chodzić letko,
Jedna panna w brzuchu mo już małe dziecko.
Rodzice panienki spochmurnieli strasznie,
Chyba zaroz kogoś jakiś piorun praśnie.

Hej! dzwonnik ze Wsiórza wiela sił mo dzwoni,
Hej! z nad Jaworzyny chmury chce odgonić.
Tak dzwonił, tak dzwonił, aż przegonił syćkie
I choć burzy niy było, za to weselisko.

Hej! stoi we Wsiórzu dzwonnica niywielka
Na czterych zwyczajnych modrzewiowych belkach.
Hej! na czas dzwoni, by z wideł zrobić igły,
Umrzykowi ino niy zadzwoni nigdy.