JeGst ostęp leśny zwany Siągarnią,
NDiejeden zginął tu Gśmiercią marną;
NGie dość, że marną to jeszcze błahą,
NDie w żadnym boju, tylkGo ze strachu.

NAma starym, małym, leśnGym zrębisku
StAmał wielki buk przy dGrodze, blisko,
PrzyAmbita była doń Gtrupia głowa,
KtoAm spojrzał na nią nie wGyrzekł słowa.

ZzDa buka wyszła siwaG starucha
NDa pozór ślepa, naG pozór głucha,
NDa szyi miała sznurG starych zębów,
CzDerwoną suknię i sGzpetną gębę.

2.
Była zgarbiona, choć dość wysoka,
Widziała tylko na jedno oko,
Nos miała długi, krzywy jak kosa,
Paznokcie brudne, jako i włosy.

Sztuk czarodziejskich znała tak wiele,
Że nawet bano się jej w kościele,
Klemensa zdybać chciała świętego,
Ucznia Cyryla i Metodego.

Mieszkała w jamie, czyniła czary,
Magiczne z ziół robiła wywary;
Kto się ośmielił jej spojrzeć w oczy
Do Czarnej Studni chciał zaraz skoczyć.

3.
Niejeden śmiałek co był tu nocą,
Niejeden rycerz na dnie jej spoczął,
Gdy wreszcie dosyć tych nieszczęść miano,
Studnię po brzegi aż zasypano.

Choć wielu pragnie ją dziś odkopać
Licząc na skrzynie pełniutkie złota,
Lecz wciąż nie wiedzą, wielka to szkoda,
Że tym największym skarbem jest woda.

Choć wielu pragnie ją dziś odkopać
Licząc na skrzynie pełniutkie złota,
Lecz wciąż nie wiedzą, wielka to szkoda,
Że tym największym skarbem jest woda.