Byłem dzieckiem, gdy opuściłem swój dom
Los me życie wtopił w morza blask
Umilkł matki szloch, tylko morska ton
I okrutny, mijajacy czas

Słońce wschodzi wciaż i zachodzi znów
A w dzienniku wciaż przybywa dni
Już nie liczę lat, nie pamiętam słów
Tylko smak wszechobecnej krwi

Znów kolejny port brzaskiem wita mnie
Lecz moc pytań dręczy głowę mą
Czy coś czeka mnie? Czy odnajdę się?
Czy jest sens budować nowy dom?

Bo na lądzie, gdzie wszystko inne jest
Nie dam rady żyć od nowa i...
Nie oglądam się i zostaję, gdzie
Pochowałem swe najlepsze dni