Aniele - stróżu mój,                     G E7
Gdy wiatr mnie na morze wywieje,         Am7
Ty zawsze przy mnie stój.                D
I rano, i we dnie, i w noc,              G E7
I zawsze, gdy piany ścianą,              Am7
Ocean splunie mi w nos.                  D

Trochę będziesz się musiał namoczyć,     C
Trochę nałatać burt,                     G E7
A wiem, nie masz nawet kaloszy           Am7
I tyle wypadło Ci piór.                  D

Trochę pewnie zgrabieją Ci ręce,         C
Kiedy sztorm ześle Pan Bóg,              G E7
Powiesz - Stary, gdzie masz tą butelkę,  Am7
No tę, w której trzymasz rum?            D

Aniele - dobrze wiesz,
Dla Ciebie też kubek naleję,
A potem pójdziemy coś zjeść.
I tylko przeżyjmy ten sztorm,
A potem na jakąś chwilkę
Zajdziemy na pobliski ląd.

Tam zdrowo się pewnie zaprószysz
I po butelkach paru
Dasz wychodne mej duszy
Z jakąś dziewczyną z baru.

Tylko zróbmy to całkiem spokojnie,
Bo po co ma wiedzieć Twój szef,
Że, owszem, bogobojnie,
A jednak musiałem Cię nieść.

Aniele - wspominaj mnie,
Gdy Bóg mi już miękko pościele
Na kamienistym dnie.
Aniele - dobrze wiem,
Że wpadniesz tu kiedyś w niedzielę,
Lub w jakiś inny dzień.

Napomknij tam komuś o mnie
Po znajomości starej
I weź dla nas obu wychodne
Do tamtej dziewczyny z baru.

Sam pewnie też się zaprószysz
I zaśniesz pod powałą,
A rano będzie nas suszyć
Zupełnie, jak dawniej bywało.