Zaśpiewam wam balladę, której mnie nauczył mat,             C G C G
A jemu pod Grenlandią tę balladę przywiał wiatr.            C F G -
O marynarzu ona jest, co abstynentem był...                 C G C F
- Jej...!

Ref:
To szczera prawda, mówię wam.                               C/F C/F
- Nie uwierzymy i spełnimy znów kolejny dzban.              C/F C/F C/G C
Czy uwierzycie, czy też nie, mnie nie obchodzi to.          C G C G
- Gdy zbierze się żeglarzy kwiat, to czas napełniać szkło!  C/A Dm/F C/G C
Czy uwierzycie, czy też nie, nie moja sprawa ta.            C G C F
- Hej, wiwat nam żeglarski stan...                          C/A Dm/F -
Wypijmy aż do dna!                                          C/G C
C G F/G C, C G F/G C

W tawernie, czy na morzu, albo w domu z żoną swą,
Nie znosił alkoholu, tylko mleko pijał on.
I nawet, kiedy mu stawiali, krzyczał: "Idźcie precz!"...
- O...!

I wszyscy mu mówili: "Czemu, stary, cierpisz tak?
To mleko Ciebie zniszczy, zrobi z Ciebie, Bracie, flak!"
Lecz dobrych rad nie słuchał on, w uporze swoim trwał...
- U...!

To wszystko ku przestrodze wam, bo marny jego los,
Już wkrótce przestał pływać, na lekarzy wydał trzos.
Do dzisiaj ten nieszczęsny człowiek rozwolnienie ma...
- O...!

Ref:
To szczera prawda mówię wam.
- I w to wierzymy, i spełnimy znów kolejny dzban...
Czy uwierzycie, czy też nie, mnie nie obchodzi to.
- Gdy zbierze się żeglarzy kwiat, to czas napełniać szkło!
Czy uwierzycie, czy też nie, nie moja sprawa ta.
- Hej, wiwat nam żeglarski stan...
Wypijmy aż do dna!