Chciałby tak człowiek wzbić się do gwiazd
lub ruszyć z posad świata bryłę,
swoje pięć minut mieć choć raz,
zwalić ze stolców zady otyłe.

ref.
My swoje a światek swoje
i pomyj kubeł chlup.
Zły otwiera podwoje:
plugastwo sobie kup.

Ikara śladem szybowałby
w powietrza kryształowej toni,
kołtuńskie zakutane łby z cokołów,
piedestałów gonił.

ref.

Z młodości marzeń utkany tiul
na strzępy rwie się dziwnie łatwo,
rozmywa się tej ziemi sól.
Czyją dziś jesteśmy dziatwą?

ref.