Nic dziwnego                          Am
że nie jest oblubienicą               Am
prawdziwych mężczyzn                  Dm

generałów                             E
atletów władzy                        E
despotów                              Am

przez wieki idzie za nimi             Am
ta płaczliwa stara panna              Dm
w okropnym kapeluszu Armii Zbawienia  E
napomina                              Am

wyciąga z lamusa                      Am
portret Sokratesa                     Dm
krzyżyk ulepiony z chleba             E
stare słowa                           Am

- a wokół huczy wspaniałe życie       A D
rumiane jak rzeźnia o poranku         E A

prawie ją można pochować              Am
w srebrnej szkatułce                  Dm
niewinnych pamiątek                   Dm

jest coraz mniejsza                   E
jak włos w gardle                     E
jak brzęczenia w uchu                 Am

mój boże                              Am
żeby ona była trochę młodsza          Am
trochę ładniejsza                     Dm

szła z duchem czasu                   E
kołysała się w biodrach               E
w takt modnej muzyki                  Am

może wówczas pokochali by ją          Am
prawdziwi mężczyźni                   Dm
generałowie atleci władzy despoci     E Am

- a wokół huczy wspaniałe życie       A D
rumiane jak rzeźnia o poranku         E A

żeby zadbała o siebie                 Am
wyglądała po ludzku                   Dm
jak Liz Taylor                        E
albo Bogini Zwycięstwa                E Am

ale od niej wionie                    Am
zapach naftaliny                      Dm
sznuruje usta                         E
powtarza wielkie Nie                  E Am

nieznośna w swoim uporze              Am
śmieszna jak strach na wróble         Dm
jak sen anarchisty                    E
jak żywoty świętych                   E Am

- a wokół huczy wspaniałe życie       A D
rumiane jak rzeźnia o poranku         E A