Czytając stare kroniki, poematy i żywoty         Dm
Pan Cogito doświadcza czasem                     E
uczucia fizycznej obecności osób dawno zmarłych  E (Am)

Mówi Kaligula:                                   Am

spośród wszystkich obywateli Rzymu               Am G F E
kochałem tylko jednego                           F C
Incitatusa - konia                               G
kiedy wszedł do senatu                           F C
nieskazitelna toga jego sierści                  G
lśniła niepokalanie                              F C
wśród obszytych purpurą tchórzliwych morderców   G

Incitatus był pełen zalet nie przemawiał nigdy
natura stoicka myślę że nocą
w stajni czytał filozofów
kochałem go tak bardzo
że pewnego dnia postanowiłem go ukrzyżować
ale sprzeciwiała się temu
jego szlachetna anatomia

obojętnie przyjął godność konsula
władzę sprawował najlepiej
to znaczy nie sprawował jej wcale
nie udało się nakłonić go do trwałych związków miłosnych
z drogą żoną moją Caesonią
więc nie powstała niestety linia cesarzy - centaurów
dlatego Rzym runął

postanowiłem mianować go bogiem lecz dziewiątego dnia przed kalendami lutowymi
Cherea Korneliusz Sabinus
i inni głupcy przeszkodzili tym zbożnym zamiarom
spokojnie przyjął wiadomość
o mojej śmierci
wyrzucono go z pałacu
i skazano na wygnanie

zniósł ten cios z godnością                      Dm
umarł bezpotomnie                                Dm
zaszlachtowany przez gruboskórnego rzeźnika      E
z miejscowości Ancjum                            E (Am)

o pośmiertnych losach jego mięsa milczy Tacyt    Am Em Dm Am