Którzy myśleli, że się Go oswoi                Dm
Ci się najłatwiej oswoić Mu dali:              Dm
Przynętę przełknął, z piszczałek rozbroił,     B C F
Pogonił batem po okrągłej sali.                G# G C (A7)

Którzy myśleli, że się Go oszuka               Dm
Ani spostrzegli, a już oszukani.               Dm
Nie raczył nawet do ich drzwi zapukać          B C F
Żeby uściskać dłonie z kajdankami.             Gm A Dm (B7)

Którzy myśleli, że się Go uprosi –             D#m
Dziś proszą jego oficjalne cienie.             D#m
On dla nich – Ucho, więc pokora w głosie;      B C# F#
Oni dla Niego – przydrożne kamienie.           A G# C# (B7)

Którzy myśleli, że podobni Jemu,               D#m
Nagle podobni są tylko do siebie.              D#m
Twarze wszechmocnych, którzy chcieli nie móc,  B C# F#
Jak zmięte ścierki użyte w potrzebie.          G#m B D#m (B7)

Którzy myśleli, że się Go pokona               Em
Dziś zamieszkują piekła i kurhany.             Em
Dopóki z gwiazd ich ostatnia nie skona         C D G Em
Kres Jego władzy jest gdzieś zapisany.         B7 C B7 Em