W tej naturalnej przecież pozie                 E B
wyglądam, jakbym odpoczywał                     F#m A C#m
Przy cichej sytuacji grozie                     E B
jest w całej scenie jakiś spokój.               F#m A C#m

Twarz swą oglądam jakby z góry
nieznana wcześniej perspektywa.
Weź no kamerę podnieś Mounir!
Jak to wygląda - powiedz - z boku?

Podnieś kamerę, Mounir, kręć!                   A C#m
Z tej perspektywy nikt nie robił jeszcze zdjęć  A C#m
Trzymaj kamerę mocno, kręć!                     A C#m
Nikt tak nie robił jeszcze zdjęć.               G# C#m

Tam w dole został plan szeroki,
później dokręci się przebitki,
bo już nas niesie pod obłoki
śmigłowiec co się zjawił z dali.

Pilot co tym śmigłowcem leci
hełm jak najbardziej ma błękitny.
Pod nami chaos nagłej śmierci
na bocznej drodze do Karbali.

Teleobiektyw załóż, kręć!
Z tej perspektywy nikt nie robił jeszcze zdjęć
Teleobiektyw, Mounir, kręć!
Nikt tak nie robił jeszcze zdjęć.

Przede mną wszyscy od zachodu
niebieskie przecierali szlaki:
ofiary wojen, bomb i głodu
z Somalii i Afganistanu...

Ja pierwszy dziś od wschodu wjadę.
Mam na reportaż pomysł taki,
żeby o niebie całą prawdę
swym widzom rzucić w twarz z ekranu.

Dlatego Mounir, ciągle kręć!
Z tej perspektywy nikt nie robił jeszcze zdjęć.
Trzymaj kamerę mocno, kręć!
Nikt tak nie robił jeszcze zdjęć.

Stąd jest na Ziemię jeszcze dalej,
niż z Camp Babilon do Warszawy
i nierealnym się wydaje
ten dziwny świat przemocy pełny.

Więc martwi, którzy już nie czują,
topią w ekranie wzrok ciekawy,
a najgoręcej komentują
korespondentów śmierć wojennych.

Zaciśnij zęby, patrz i kręć!
Z tej perspektywy nikt nie robił jeszcze zdjęć
Zaciśnij zęby, Mounir, kręć!
Nikt tak nie robił jeszcze zdjęć

Kamerę rzuć, uciekaj stąd!
Od pasm, ramówek i od pustej ciekawości...
- Z nieba pełnego ziemskich żądz -
Waldemar Milewicz, Wiadomości.