Zw.
Tam, gdzie największy płynął tłum, G Am
raniutko stawał - deszcz, nie deszcz C G
i czapkę kładł do góry dnem, aby wyglądała groszy stu. C G Am D G / 2x
Rzucali ludzie marny grosz, G Am
co błyszczał w czapce niby łza, C G
nie widzi biedak, ale gra wciąż słyszał, gdy mijali go. C G Am D G / 2x

Refren :
Taki już żebraka los, G
jedne skrzypce, dwoje rąk, Em
stare palto pełne łat, C
siwe włosy targa wiatr. D 7
Taki już żebraka los, G
wokół litość albo złość, Em
jednostajny monet brzęk C
i fałszywej struny dźwięk. D7

Pośrodku miasta zawsze stał
wtorek czy piątek - deszcz, nie deszcz,
do myśli złych uśmiechał się,
i jakiś stary refren grał.
Aż raz przemówił - umilkł gwar
i nagle się dowiedział tłum,
że oprócz marnych groszy stu
królestwo własne stary ma.

Taki już żebraka los,
jedne skrzypce, dwoje rąk,
ale za to jakie sny -
gdzieś otwarte w mroku drzwi.
Pod powieką własny świat,
kto odgadnie jakich barw,
czyje życie ponad stan,
kto tu żebrak, a kto pan?