Patrzę, nie wierząc wcale, co się z tobą stało.
Oczy masz takie puste i całkiem sztywne ciało.
Próbuję tobą potrząsnąć, lecz kruszysz mi się w rękach.
Jesteś już tylko popiołem, cieniem tamtego człowieka.

Gdzie jesteś, gdzie jesteś?

Drę się na pół jak papier, a tobie to nic nie mówi.
Podążasz za jakimś znakiem, który cię wkrótce zgubi.
Ślizgasz się między wierszami i nie wstyd ci nawet kłamać.
A ja ze strachu przed tymi słowami znów się zaczynam zapadać.

Gdzie jesteś, gdzie jesteś?