Kto nauczył się śmiać
Już mu milej do pracy się brać
Nie straszny mu znój
Ani ludzki gniew

Kiedy brzmi jego śpiew
Małe ptaszki wtórują mu z drzew -
By nieść uśmiech swój
W roześmiany śpiew

Świat jest ptasim echem
piosenką, uśmiechem
Miłosny dźwięczy chór
I zza chmur wychodzi słońce

Ile blasków i lśnień
I radości by mógł światu dać
I szczęścia co dzień
Kto nauczył się śmiać.