C  Oby zawsze Gstał Waszeci
C Dniem i nocą, w każdej dobie,
F Morał co wędrowcom świeci:
C  Czyń druGgiemu, co Fchcesz Gsobie!

Byś nie macał po próżnicy
Nieświadomy swojej drogi,
Lecz jak święci podróżnicy,
Zawsze śmiało stawiał nogi.

Niechaj sama ci rozłoży
Praw natura swoje dary,
A ty dary śmiało spożyj,
W używaniu strzegąc miary.

A gdy włożysz należycie
Obowiązków na się brzemię,
Pomnij wtedy całe życie,
Że zły wół, co orząc drzemie.

Ruszaj tedy śmiało przodem,
Siłą wszelkie zwalcz przeszkody,
Świeć przykładem przed narodem,
Ruszaj przodem, bracie młody!

Gdy się spuścisz aż do końca...
Na opieki swojej łaski,
Nie martw się zachodem słońca,
Lecz ciesz się na wschodu blaski.

I wyjąwszy potem z wolna,
Acz z ostrożna... życia morał,
Owładnie cię myśl swobodna,
Że nikt nie miał, co nie orał.

I obtarłszy sobie w końcu
Z czoła pot, po trudach ziemi,
Wspomnij sobie też i o tych,
Co ci byli życzliwemi!