1. On szedł Emw spiekocie dnia i w szarym pylAme dróg,
A idąc uczyB7ł kochać i przebaczać.Em 
On z celnikami jadł, On nie znał kto Amto wróg,
Pochylał B7się nad tymi, którzy płaczą.
Ref. Mój EmMistrzu, przede mną droga, którą przebyć muszę B7tak jak Ty,
Mój Mistrzu, wokoło ludzie, których kochać trzeba, Emtak jak Ty.
Mój Mistrzu, niełatwo cudzy ciężar wziąć w ramiona, B7tak jak Ty,
Mój Mistrzu poniosę wszystko, jeśli będziesz ze mną Emzawsze Ty.

2. On przyjął wdowi grosz i Magdaleny łzy
Bo wiedział co to kochać i przebaczać.
I późną nocą On do Nikodema rzekł,
Że prawdy trzeba pragnąć, trzeba szukać.

3.Idziemy w skwarze dnia i w szarym pyle dróg,
A On nas uczy kochać i przebaczać
I z celnikami siąść, zapomnieć kto to wróg
Pochylić się nad tymi, którzy płaczą.