1. Kiedy rDanne wstają zEmorze,
Tobie ziA7emia, Tobie mDorze,
Tobie śpiD7ewa żywioł wszEmelki:
"Bądź pochwDalonA7, Boże wiDelki!"

2. A człowiek, który bez miary,
obsypany Twymi dary,
coś go stworzył i ocalił,
a czemuż by Cię nie chwalił?

3. Ledwie oczy przetrzeć zdołam,
wnet do mego Pana wołam,
do mego Boga na niebie,
i szukam Go koło siebie.

4. Wielu snem śmierci upadli,
co się wczoraj spać pokładli,
my się jeszcze obudzili,
byśmy Cię, Boże chwalili.