Przyszła wiosenka, z kwiatów wonią miłą,
Przeprosiła ziemię, że jej rok nie było.
Błękitnymi oczy spojrzała do góry,
Przeprosiła słonko za zimowe chmury.

Przeprosiła pola za zimowe śniegi,
Wypełniła sobą cały świat po brzegi.
Tchnieniem swym owiała wszystkie serca młode,
Ludziom obie rączki podała na zgodę.