A ty ptaszku, kręgulaszku,

po tej dąbrowie,

rozpuściłeś złote piórka

po swojej głowie.

Nie tak żal ci tego piórka,

com go rozpuścił,

jak tobie żal grzecznej panny,

żeś ją opuścił.

A ty ptaszku, kręgulaszku,

wysoko latasz,

powiedzże mi nowineńkę,

gdzie nocką siadasz.

Powiem ci ja nowineńkę,

ale niedobrą,

że już twoją grzeczną pannę

do ślubu wiodą.