Przy maDmłej wiejskiej kapliczCce, stojącej wedle drogi Dm 
Ukląkł, rzępoląc na skrzypAmkach wędrownCy grajek ubogi Dm 
Od czaDmsu do czasu grającCy, bezzębne otwierał wargDmi
TDmo przekomarzał się z BogiAmem, to znowuC się korzył bez skargi Dm 

HeGmj!  Panie Boże coś wieC6lkim,
GaDmzdą nad gazdami
PCo coś mi dał taką skrzypkę(A7)    
Co jeDmno tumanCi i mamiDm 

Spraw to, ażebym. na zawsze umiał dziękować Ci, Panie
Że sobie rzępolę, jak mogę, że daję Ci, na com jest w stanie.
A jeszcze bardziej chroń mnie i od najmniejszej zawiści
Że są na świecie grajkowie pełni szumniejszych myśli.

I niechaj pragnę w mym życiu, czy w bliskim, czy też w dalekim
Żem człekiem jest przede wszystkim i niczym więcej, jak człekiem.
Spraw bym przy tej kapliczce, obok tej wiejskiej drogi,
Klękał i grywał na skrzypkach wędrowny grajek ubogi.

I niechaj się zawsze przyznaję choć do najskrytszej przewiny
I wielką niech czynię spowiedź w obliczu ludzkiej rodziny.
A jednak, o wielki Panie zlituj się, zlituj nade mną,
Chroń mnie bym się nie grążył w jakąś rozpacz ciemną.