Nobody Home

Mam czarny zeszyt
i wiersze w nim
I torbę ze szczotką i pastą
Gdy jestem dobrym pieskiem wrzucają mi kość
Trzymają mi się buty na nogach
a rąk mych trzyma się blues
Mam w telewizji gówna aż osiem stacji
Żarówki mam i smar
I profetyczny dar
I niepojęty talent do obserwacji
I to jest to, co mam
kiedy tak dzwonię i
telefon mówi mi:
"Nikogo nie ma tam"

Mam obowiązkowy hendriksowy fryz
i nieuniknionych parę dziur
Wszystkie z przodu mojej starej koszuli
Mam nikotyny ślady na palcach
Łyżeczkę na sznurku, a srebrną
Prywatne requiem, by uczcić
mój smutny zewłok
Mam ponoć w oczach szał
I tak bym polecieć chciał
Ale nie miałbym dokąd

O, mała,
kiedy zadzwonić mam
...nikogo nie ma tam.