GmJedzie w las ułan
GmKrew mu ciecze z ran,
GmPokrwawioną, D7postrzępioną
GmChorągiewkę D7ma czerwona
GmZ konia kipi pot.

Stanął u brzega
Krew zeń ubiega,
Tam się nasi rąbią, gonią,
Rżą koniki, szable dzwonią,
A on stoi sam.

Łzy spadły jak deszcz,
Ciało przebiegł dreszcz,
Już ucieka' życie raną,
A tam trąbią na wygraną,
Ach, umierać żal.

Z konia padł na wznak
Pod kaliny krzak.
A kalina, jak matula,
W swoje listki go otula
Na śmiertelny sen.

Hej, koniku mój!
Dłużej tu nie stój,
Powiedz matce, że tu leżę
Syna z lasu niech zabierze,
Na mszę świętą da.