słoEmńce, słońce wypal mój strach, serce ogniem od strachu zbaw,
gdGy przypłynie lekka jak cień, od najskrytszych piękniejsza śnień,
gdAmy przede mną stanie o krok, gdy w źrenice zapruszy zmrok,
gdGy nas pustka otoczy, sprawAm bym spojrzał jej w oczy
oB7czy cudnie, jak studnie, zimne do dna

Gty ziemio będziesz moją panDną młodą
z tobą w kościele świtu weGzmę ślub
wniesiesz mi w ślubnym wianie wioDsnę wiecznie młodą
drDogę dla mych bezdomnych stóGp B7  

deszczu, deszczu ugaś mój strach, serce łzami od strachu zbaw,
gdy przypłynie lekka jak cień, od najskrytszych piękniejsza śnień,
gdy przede mną stanie o krok, gdy w źrenice zapruszy mrok,
gdy zgubimy się w ciszy, spraw niech słowa usłyszy
moich wierszy najpierwszych, zwiewnych jak noc

wietrze, wietrze rozwieś mój strach, serce tchnieniem od strachu zbaw,
gdy przypłynie lekka jak cień, od najskrytszych piękniejsza śnień,
gdy przede mną stanie o krok, gdy w źrenice zapruszy zmrok,
gdy nas ciemność omota, spraw bym ciałem się otarł
o jej ciało, by drżało jej ciało też

ty zie(E)mio będzAiesz moją panną młodąE 
z tobą w kościele świtu weAzmę ślub
wniesiesz mi w ślubnym wianie wEiosnę wiecznie młodą
droEgę dla mych bezdomnych stópA  (C#7)