To opowieść o chłopaku i dziewczynie,
O miłości, która nigdy nie przeminie.

AmW pewnym małym domu jakich wiele w okolicy.        C 
AmMieszkał on i ona w szemranej dzielniCcy.
AmMiała oczy błękitne, skórę słońcemC spaloną.
AmByła wszystkim dla niego, piękną, wierną żonCą.

AmPamiętaj o mnie, gdy mnie już Cnie będzie.
FBędę tęsknić za Tobą. Będę trzymać Cię za Grękę.
AmWięc pamiętaj o mnie, bo gdy usta zamilkną,    C 
Będę tęsknFić za Tobą, a Ty mów do mCnie szeptem.          G 

Weszli tylnymi drzwiami, ręce jej skrępowali.
Nikt nie słyszał jej płaczu. Nikt nie otarł jej łez.
Tylko on się odważył, człowiek z blizną na twarzy.
Wielki nóż prosto w serce wbił niewinnej dziewczynie.

Pamiętaj o mnie, gdy mnie już nie będzie.
Będę tęsknić za Tobą. Będę trzymać Cię za rękę.
Więc pamiętaj o mnie, bo gdy usta zamilkną,
Będę tęsknić za Tobą, a Ty mów do mnie szeptem.

AmJestem tu Gdziś, aby otrzeć TwoFje łzy, a Ty...    G 

Pamiętaj o mnie, gdy mnie już nie będzie.
Będę tęsknić za Tobą. Będę trzymać Cię za rękę.
Więc pamiętaj o mnie, bo gdy usta zamilkną,
Będę tęsknić za Tobą, a Ty mów do mnie szeptem