To opowieść o chłopaku i dziewczynie,
O miłości, która nigdy nie przeminie.

W pewnym małym domu jakich wiele w okolicy.
Mieszkał on i ona w szemranej dzielnicy.
Miała oczy błękitne, skórę słońcem spaloną.
Była wszystkim dla niego, piękną, wierną żoną.

Pamiętaj o mnie, gdy mnie już nie będzie.
Będę tęsknić za Tobą. Będę trzymać Cię za rękę.
Więc pamiętaj o mnie, bo gdy usta zamilkną,
Będę tęsknić za Tobą, a Ty mów do mnie szeptem.

Weszli tylnymi drzwiami, ręce jej skrępowali.
Nikt nie słyszał jej płaczu. Nikt nie otarł jej łez.
Tylko on się odważył, człowiek z blizną na twarzy.
Wielki nóż prosto w serce wbił niewinnej dziewczynie.

Pamiętaj o mnie, gdy mnie już nie będzie.
Będę tęsknić za Tobą. Będę trzymać Cię za rękę.
Więc pamiętaj o mnie, bo gdy usta zamilkną,
Będę tęsknić za Tobą, a Ty mów do mnie szeptem.

Jestem dziś, aby otrzeć Twoje łzy, a Ty...

Pamiętaj o mnie, gdy mnie już nie będzie.
Będę tęsknić za Tobą. Będę trzymać Cię za rękę.
Więc pamiętaj o mnie, bo gdy usta zamilkną,
Będę tęsknić za Tobą, a Ty mów do mnie szeptem.