Nie ma co, czasem, że ho ho
Mądrzy są chłopcy.
Chcesz im coś odrzec, no i co?
Jesteś w kropce.
Ale gdy czasem który z nich
Powie coś o nas,
Ale gdy mówią o nas,
Każda z nas myśli rozbawiona:

Co wy o nas wiecie, chłopcy,
Kiedy wiosna lśni,
No i co wy rozumiecie, chłopcy,
Z tej wiosennej gry
I z tych słów śpiewnych,
I snów zwiewnych,
Co wy rozumiecie?
Pewnie, że nic!
No i co wy o nas wiecie, chłopcy,
W lata złoty czas,
No i co wy rozumiecie, chłopcy,
Z migotania gwiazd?
Wierzcie nam, chłopcy,
Że wtedy, chłopcy,
Nici z tej mądrości,
Która jest w was.

Nie ma co, czasem bystro dość
Chłopcom wzrok błyszczy,
Wiedzą, co w trzcinie brzmi
I co w trawie piszczy.
Ale gdy czasem który z nich
Powie coś o nas,
Ale gdy mówią o nas,
Każda z nas myśli rozbawiona:

Co wy o nas wiecie, chłopcy,
Błądząc pośród mgły,
No i co wy rozumiecie, chłopcy,
Z tej jesiennej gry?
To już liść rdzawy,
Śpiąc pośród trawy,
Wie więcej o nas, chłopcy,
Więcej niż wy.
No i co wy o nas wiecie, chłopcy,
W zimy biały czas,
No i co wy rozumiecie, chłopcy,
Z migotania gwiazd?
Jedno was, chłopcy,
Ratuje, chłopcy,
Że już jeśli lubić,
To tylko was!