I znowu deszcz wolno kropi
na ciemnoszare płaszcze i czarne samochody.
Spadające krople kołyszą się nad miastem
jak fontanny kolorowych świateł.
W deszczu mokną bohaterów pomniki,
krople uderzają lekko o szyby.
Tęczowe kałuże, miasta krajobrazy.
Zamyślone oczy, zamyślonej twarzy.

Srebrne krople w powietrzu rozmazane.
wolno wirujące nad głowami.
Mokre parasole i kroki po chodniku,
samoloty nad dachami.
Zegar na wieży odmierza godziny
tak wysoko,wysoko, wysoko od ziemi.
Wysiadam z autobusu i wracam do domu
i tu i tam i tu i tam
i tu i tam i deszcz jest wszędzie.