I. Młodzi wiekiem, ogień w sercach,
była ich garstka, wroga wielu,
mając wiele do stracenia,
gnali naprzód, wprost do celu
Twardzi jak stal, kwiat narodu,
wierni sprawie, aż do końca,
nigdy się nie zawahali,
z komunizmu walczyć plagą.

Ref. Im nie straszna była sroga zima,
w lesie co przygarnął ich,
lecz najgorsza była ta świadomość,
losów Polski powojennych dni,
Nie złamały ich represje
i więziennych tortur znój,
nie bolało nic jak duma,
tak zdeptana przez czerwony but.

II.Dzisiaj my, jak Wy przed laty,
Wasze męstwo dla nas wzorem,
tylko jedno ma znaczenie,
wolna ojczyzna, naszym honorem.
Wstyd i hańba Waszym katom,
nie ma dla nich przebaczenia,
musi w końcu nadejść kara,
za narodu krew przelaną.