Była jak jacht spowity mgłą
Gdy pierwszy raz on ujrzał ją
Lecz była niema, cichsza od snu
Nie mogła śpiewać, tylko tańczyć mogła mu.

Tańczyła tak jak dotąd nikt
A piękność jej zakryła świt
Jej oczy przemawiały wręcz
Wymowniej niż cały świata głośny śpiew

Tańczyła tak jak morski ptak
Nad wodą ją unosił wiatr
I czasem słychać było że
Jej taniec to najczystszy morza śpiew

Teraz już razem wszędzie są
żeglarz i ona spowita mgłą
I będą w tańcu razem trawać
Dopóki morze będzie dla nich grać.

Tańczyli tak jak dotąd nikt
A piękność ich zakrywał świt
Ich oczy przemawiały wręcz
Wymowniej niż cały świata głośny śpiew