Cichy taniec ze śmiercią.
Wszystko stracone.
Potargane nadejściem jesieni.
Mgnienie oka, wiesz, że to ja.
W zasięgu ręki trzymasz sztylet.
I nic nie widziałaś.
Fałszywa miłość zmieniła się w czystą nienawiść.
Wiatr wypłakał swe żale zanim połączył się z szarością.
Demon jesieni.
Chciwie łapiąc oddech wstała krzycząc na zamknięte drzwi.
Kusząco omdlała mgła przedziera się przez szczeliny w ścianie.
Nie mogę się oprzeć.
We łzach za całą wieczność.
Odwróciła się i stawiła mi czoła po raz pierwszy.
Uciekaj, uciekaj. Tylko jedna chwila i pozostałem z niczym.
Jej zapach wciąż pulsował w wilgotnym powietrzu.
Ten dzień dobiegł końca i utraciła we mnie swą wiarę.