Być albo nie być - oto jest pytanie.
Czy dla umysłu godniej jest znosić strzały i razy nieprzytomne losu,
czy też wystąpić czynnie przeciwko morzu nieszczęść
i poprzez opór skończyć z nimi,
zgnieść je?
Spać.
Spać, nic więcej.
Któż bowiem zechciałby znosić
drwiny i chłosty epoki,
ból wzgardzonej miłości,
bezczelność urzędów,
łamanie prawa i upokorzenia,
których miernota nie szczędzi zasługom,
jeśli sam mógłby zamknąć ów rachunek
kawałkiem stali?
Zamknąć ów rachunek.