Stary okręt z mgły wynurza się,
Martwej ciszy nie mąci żaden dźwięk,
Czarne żagle wiszą z rej, a zło wypływa z luf,        /
To statek-widmo na morze wyszedł znów.                /x2

Jego burty przeżarte solą są,
Ciężkie wiosła raz po raz wodę tną,
Dawno ucichł ptaków krzyk, a wicher wzmaga się,
To znak, że wkrótce zły los dosięgnie Cię.

Dzisiaj piekło otwarło bramy swe,
Przeklęty statek posiadły moce złe,
Zgniły pokład skrzypi wciąż czerwieniąc się od krwi,  /
Samotna postać za sterem ciągle tkwi.                 /x2

To Holender przez bezmiar płynie mórz,
Za swe grzechy targany furią burz,
Co sto lat przybywa tu, a kto zobaczy go,
Ten niechybnie na morskie pójdzie dno.