Świat prosi o przebaczenie,
to, co widzę oślepia mnie,
widok wojen, widok śmierci,
nieustanny bieg na czas

Zostaną po nas fotografie,
które wnet zasłoni kurz,
żyj więc tak, by ktoś pamiętał,
że istnieją choćby w nas

więc niech przyjdą anioły,
niech z nieba spłynie prawdy blask,
rzekami płyną nasze łzy
woła tłum stojący w płomieniach,
wysoko wznosi ręce swe,
nie mogąc dłużej biec

niewinne dusze opętane przez piekielny ziemski byt,
ktoś błaga o litość, wszystko stracił,
nie zapukał nikt na czas
i wtedy znów widać ich jasne twarze,
kiedy się w oczach szerzą łzy,
bo gdy juz nie ma szans
każdy z nas doszuka sie ich

więc niech przyjdą anioły,
niech z nieba spłynie prawdy blask,
rzekami płyną nasze łzy
woła tłum stojący w płomieniach,
wysoko wznosi ręce swe,
nie mogąc dłużej biec