Kto rozum utracił, ten jasność już ma
Że świat ten jest piękny jak dwa razy dwa
Że ptaki na niebie fruwają wśród gwiazd
By tobie, człowieku, podobał się świat

Kto miłość utracił, ten jasność już ma
Że świat ten jest płaski, a ziemia jest zła
Że ludzie jak muchy krążące we mgle
Szukają sposobu, jak zrobić ci źle

Lecz nie martw się, bracie, niejeden już z nas
Przez miłość odzyskał wariacki swój staż
I rozum utracił, i jasność już ma
Że świat ten jest piękny jak dwa razy dwa