W końcu wzgórza są bez oczu
Są zmęczone malowaniem twarzy martwych ludzi na czerwono
Ich własną krwią

Oni kochali, mieli tak wiele by przegrać
Zmruż swe oczy choć raz i dostrzeż, że wszystko jest ruiną

Czy kiedykolwiek słyszałaś to, co do ciebie mówiłem?
Czy kiedykolwiek przeczytałaś to, co ci napisałem?
Czy kiedykolwiek słuchałaś tego, co graliśmy?
Czy kiedykolwiek dopuszczałaś to, co mówił świat?
Czy dobrnęliśmy tak daleko tylko po to, by poczuć twoją nienawiść?
Czy graliśmy tylko po to, by stać się pionkami w grze?
Jak bardzo ślepa możesz być, czy nie widzisz?
Wybrałaś daleką drogę, lecz my będziemy czekać.

Pa, pa Piękna!


Duch Jakuba dla tej dziewczyny w bieli
Opaska dla niewidomej
Martwe rodzeństwa chodzą po umierającej ziemi
Pętla wokół duszonego serca
Wiecznie rozdzieranego na części
Powolna opłata teraz marszem pogrzebowy

„Potrzebuję śmierci, by poczuć się żywy”

Czy kiedykolwiek słyszałaś to, co do ciebie mówiłem?
Czy kiedykolwiek przeczytałaś to, co ci napisałem?
Czy kiedykolwiek słuchałaś tego, co graliśmy?
Czy kiedykolwiek dopuszczałaś to, co mówił świat?
Czy dobrnęliśmy tak daleko tylko po to, by poczuć twoją nienawiść?
Czy graliśmy tylko po to, by stać się pionkami w grze?
Jak bardzo ślepa możesz być, czy nie widzisz?
Wybrałaś daleką drogę, lecz my będziemy czekać.

Pa, pa Piękna

To nie jest drzewo porzucające kwiat,
Lecz kwiat opuszczający drzewo
Kiedyś nauczę się kochać te blizny
Ciągle świeże od rozgrzanego do czerwoności ostrza twych słów

… Jak bardzo ślepa możesz być, czy nie widzisz…
… że gracz traci wszystko to, czego nie posiada…

Czy kiedykolwiek słyszałaś to, co do ciebie mówiłem?
Czy kiedykolwiek przeczytałaś to, co ci napisałem?
Czy kiedykolwiek słuchałaś tego, co graliśmy?
Czy kiedykolwiek dopuszczałaś to, co mówił świat?
Czy dobrnęliśmy tak daleko tylko po to, by poczuć twoją nienawiść?
Czy graliśmy tylko po to, by stać się pionkami w grze?
Jak bardzo ślepa możesz być, czy nie widzisz?
Wybrałaś daleką drogę, lecz my będziemy czekać.

Pa, pa Piękna